FİLMLERLE ANKARA'YI YÜRÜMEK / WALKING ANKARA WITH FILMS
27. AUFF,FESTİLAB
Takvime Ekle
Europe/Istanbul
FİLMLERLE ANKARA'YI YÜRÜMEK / WALKING ANKARA WITH FILMS
Yer / Venue: Eski Sümer Bank Binası – Ulus Meydanı
Gün/Date: 6 Mayıs Cuma
Saat/Time: 11.00
Filmlerle Ankara’yı yürümek, Ankara’yı mekan edinmiş filmlerin izini sürerek, Ulus’tan başlayıp Gençlik Parkı, Ankara Garı ve Atatürk Bulvarından Tunalı Oteli kadar bir yürüme hattını takip ediyor. Zeki Ökten’in Düttürü Dünyası ve Sürü’sünden, Mankiewicz’in Five Fingers’ına, Tunç Okan’ın Sarı Mersedes’inden, Zeki Demirkubuz’un İtiraf ve Yeraltı’na, Yutkeviç’in Türkiye’nin Kalbi Ankara’sından, Seyfi Teoman’nın Bizim Büyük Çaresizliğimize bu filmlerin yürüyen-dolaşan kahramanlarının ayak izlerini takip ederek Ankara’nın filmik olarak nasıl inşa edildiğinin cevaplarını arıyor. Yutkeviç Türkiye’nin Kalbi Ankara’da kenti eski şehir, yeni şehir, eski Türkiye yeni Türkiye diyalektik imajı içinden Atatürk Bulvarının iki ucundan inşa eder. Atatürk Bulvarı nerdeyse bütün diğer Ankara filmlerinde Türk Modernizminin eleştirisi yapmak için bir üst-göndergeye dönüşüverir.
Walking Ankara with films, follows a path that starts from Ulus and passes through Gençlik Park, Ankara train station and Atatürk Boulevard, ending at Tunalı Hotel, by tracking the films that inhabited Ankara. It searches for the answers of the question: “How was Ankara’s cinematic construction achieved?” by following the footsteps of the walking-wandering characters of Zeki Ökten’s Queer World and The Herd, Mankiewicz’s Five Fingers, Tunç Okan’s The Yellow Mercedes, Zeki Demirkubuz’s The Confession and Inside, Yutkeviç’s Türkiye’nin Kalbi Ankara and Seyfi Teoman’s Our Grand Despair. In Türkiye’nin Kalbi Ankara’da, Yutkeviç constructs the city from the two ends of the Atatürk Boulevard, with the old town-new town, old Turkey-new dialectic image. Nearly, all other Ankara films transforms Atatürk Boulevard to a super-referent to criticise the Turkish Modernism.
Ege Berensel (1968, Muğla). Panoptikon ve Mü/hür adlı videoları ulusal ve uluslararası festivallerde ödüller kazandı. 2005 yılında Orasıburası adlı video düzenlemesi (VideA’yla) Berlin KW’de ve 2007 yılında Barcelona’da sergilendi. Türkü Söylemeyen Tepe adlı 3 ekranlı video düzenlemesi 10. İstanbul Bienali’nde, 7 ekranlı video düzenlemesi Dinamo Mesken, SALT Ulus’ta sergilendi.
Ege Berensel (1968, Muğla). His videos Panoptikon and Mü/hür were awarded prizes at national and international film festivals. His video installation here(t)here (with the VIDEA group) was exhibited at the “B- Zone” at the Berlin KW in 2005, and also at Fundació Antoni Tàpies, Barcelona in 2007. His 3 Screen video installation, The Hill Doesn’t Chant Anymore was exhibited in 10. İstanbul Biennial. 7 Screen video installation, Dinamo Mesken was exhibited in SALT Ulus.
Gün/Date: 6 Mayıs Cuma
Saat/Time: 11.00
Filmlerle Ankara’yı yürümek, Ankara’yı mekan edinmiş filmlerin izini sürerek, Ulus’tan başlayıp Gençlik Parkı, Ankara Garı ve Atatürk Bulvarından Tunalı Oteli kadar bir yürüme hattını takip ediyor. Zeki Ökten’in Düttürü Dünyası ve Sürü’sünden, Mankiewicz’in Five Fingers’ına, Tunç Okan’ın Sarı Mersedes’inden, Zeki Demirkubuz’un İtiraf ve Yeraltı’na, Yutkeviç’in Türkiye’nin Kalbi Ankara’sından, Seyfi Teoman’nın Bizim Büyük Çaresizliğimize bu filmlerin yürüyen-dolaşan kahramanlarının ayak izlerini takip ederek Ankara’nın filmik olarak nasıl inşa edildiğinin cevaplarını arıyor. Yutkeviç Türkiye’nin Kalbi Ankara’da kenti eski şehir, yeni şehir, eski Türkiye yeni Türkiye diyalektik imajı içinden Atatürk Bulvarının iki ucundan inşa eder. Atatürk Bulvarı nerdeyse bütün diğer Ankara filmlerinde Türk Modernizminin eleştirisi yapmak için bir üst-göndergeye dönüşüverir.
Walking Ankara with films, follows a path that starts from Ulus and passes through Gençlik Park, Ankara train station and Atatürk Boulevard, ending at Tunalı Hotel, by tracking the films that inhabited Ankara. It searches for the answers of the question: “How was Ankara’s cinematic construction achieved?” by following the footsteps of the walking-wandering characters of Zeki Ökten’s Queer World and The Herd, Mankiewicz’s Five Fingers, Tunç Okan’s The Yellow Mercedes, Zeki Demirkubuz’s The Confession and Inside, Yutkeviç’s Türkiye’nin Kalbi Ankara and Seyfi Teoman’s Our Grand Despair. In Türkiye’nin Kalbi Ankara’da, Yutkeviç constructs the city from the two ends of the Atatürk Boulevard, with the old town-new town, old Turkey-new dialectic image. Nearly, all other Ankara films transforms Atatürk Boulevard to a super-referent to criticise the Turkish Modernism.
Ege Berensel (1968, Muğla). Panoptikon ve Mü/hür adlı videoları ulusal ve uluslararası festivallerde ödüller kazandı. 2005 yılında Orasıburası adlı video düzenlemesi (VideA’yla) Berlin KW’de ve 2007 yılında Barcelona’da sergilendi. Türkü Söylemeyen Tepe adlı 3 ekranlı video düzenlemesi 10. İstanbul Bienali’nde, 7 ekranlı video düzenlemesi Dinamo Mesken, SALT Ulus’ta sergilendi.
Ege Berensel (1968, Muğla). His videos Panoptikon and Mü/hür were awarded prizes at national and international film festivals. His video installation here(t)here (with the VIDEA group) was exhibited at the “B- Zone” at the Berlin KW in 2005, and also at Fundació Antoni Tàpies, Barcelona in 2007. His 3 Screen video installation, The Hill Doesn’t Chant Anymore was exhibited in 10. İstanbul Biennial. 7 Screen video installation, Dinamo Mesken was exhibited in SALT Ulus.
T.G. 1787
