Birleşik Krallık, Batı Almanya United Kingdom, West Germany / 1988 / 85’ / DCP / Renkli Color / İngilizce English / Türkçe Altyazı Turkish Subtitles

Yönetmen / Director: Terence Davies

Senaryo / Screeenplay: Terence Davies

Görüntü Yönetmeni / Director of Photography: Jennifer Howarth, Colin MacCabe

Kurgu / Editing: William Diver

Oyuncular / Cast: Freda Dowie, Pete Postlethwaite, Angela Walsh, Dean Williams, Lorraine Ashbourne

Yapımcı / Producer: Jennifer Howarth

Yapım / Production Company: British Film Institute

Türkiye ve Dünya Hakları / Turkey and World Sales: British Film Institute

1988 Cannes FF; FIPRESCI / 1988 Locarno UFF; En İyi Film / 1988 Toronto UFF; Uluslararası Eleştirmenler Birliği Ödülü / 1988 Valladolid UFF; En İyi Film / 1989 Los Angeles Film Eleştirmenleri Birliği; En İyi Yabancı Film / 1990 Londra Film Eleştirmenleri Birliği; Yılın Filmi, Yılın Yönetmeni / 1990 Belçika Film Eleştirmenleri Birliği; En İyi Film / 1989 Amanda Ödülleri; En İyi Yabancı Film

1988 Cannes FF; FIPRESCI / 1988 Locarno IFF; Best Film / 1988 Toronto IFF; International Critics’ Award / 1988 Valladolid IFF; Best Film / 1989 Los Angeles Film Critics Association Awards; Best Foreign Film / 1990 London Critics Circle Film Awards; Film of the Year, Director of the Year/ 1990 Belgian Film Critics Association; Best Film / 1989 Amanda Awards; Best Foreign Film

Terrence Davies’in kısmen otobiyografik kabul edilen filmlerinden biri olan Uzak Sesler, Durgun Yaşamlar; 40’lar ve 50’lerdeki sıradan bir aileyi anlatıyor. Aynı Terence Davies Üçlemesinde olduğu gibi, bu filmde de Davies, zaman dilimlerini birbirinden ayırarak hikâyeyi iki farklı kısımda işliyor. İlk kısım olan Uzak Sesler; Eileen, Maisie ve Tony kardeşlerin anneleriyle beraber babalarının yaslarını tutmalarıyla başlıyor. Daha sonra yine aynı ailenin bu defa Eileen’in düşündeki hallerini görüyoruz. Eileen babasıyla geçirdiği güzel anları hatırlayıp üzülürken, kardeşleri çok daha trajik anlar hatırlıyor. Filmin ikinci kısmı olan Durgun Yaşamlar ise ilk kısımdan iki yıl sonraki dönemi anlatıyor. Artık kardeşlerin hepsi evli; ama mutlu değiller. Eileen ise sıkıcı hayatında yalnızca şarkı söyleyerek huzur bulabiliyor. Film, duygusallığa çok da kapılmadan başarılı bir ışık düzeni, parçalı yapı ve doğru müziklerle insana tuhaf bir nostalji hissi aşılarken sorunlu bir ailede sevgi kavramının ne kadar karmaşık olabileceğini de gösteriyor.

Distant voices, Still Lives, one of the films considered as Davies’ partially autobiographic works, tells the tale of an ordinary family in 40’s and 50’s. Just like he did in the Terence Davies Trilogy, Davies forges the story in two different parts by separating it into different time periods. In the first part, Distant Voices; the siblings Eileen, Maisie and Tony, together with their mother mourn for their father’s loss. Later, we watch the same family visualised in Eileen’s dream. While Eileen remembers the good memories she spent with her father, her siblings recall more tragic moments. The second part of the film, Still Lives; tells the events of two years after. Now all the siblings are married, but they are not happy and Eileen can only find peace of mind when she sings. The film shows how complicated the concept of compassion in a problematic family be, while imbuing weird feel of nostalgia with segmented construction and correct tunes without abandoning itself to melancholia.