Bu yıla özel hazırlanan belgesel seçkisi “Hafızanın Zamanı”, gerçek ile düşselin sınırlarını bulanıklaştıran ve zamanı hafıza üzerinden yeniden düşünmeye davet eden üç sıra dışı filmi bir araya getiriyor. Çağdaş sinemada melez anlatı biçimlerinin izini süren bu filmler, hızlanan çağın içinde yavaşlamayı hatırlatırken, unutma ve hatırlamanın iç içe geçtiği kırılgan bir zaman duygusunu da görünür kılıyor. 

Hollanda sinemasının usta ismi Digna Sinke’nin Rotterdam Film Festivali’nde prömiyer yapan son filmi “Cennetin Anahtarı” (Key to Heaven, 2025), Amsterdam liman bölgesinde enerji dönüşümünü belgeleyen bir kadının belleğinde açılan çatlaklara bakıyor. Fotoğrafçı Lea, sanayi yapılarının ve şehir manzaralarının arasında dolaşırken kendi geçmişinin izlerine ve yarım kalmış ilişkilerine rastlıyor. Kişisel olanla toplumsal olanı, geçmişle bugünü buluşturan bu hibrit film, kayıp, yaşlanma ve hayatla barışma üzerine lirik bir arayış sunuyor.

Bu yıl Karlovy Vary’de En İyi Film seçilen Miro Remo imzalı “Doğada Delirmek Daha İyi” (Better Go Mad in the Wild, 2025), evlerinden hiç ayrılmamış ikiz kardeşlerin sıra dışı yaşamını gözler önüne seriyor. Variety’nin “şiirsel, tuhaf ve büyüleyici” sözleriyle övdüğü film, Çekya’daki dağlık Šumava bölgesinde doğayla bütünleşmiş kardeşlerin sessiz ve ritmik yaşamı, bireysel özgürlük ve yaşam felsefesine dair derin bir sorgulama sunuyor.

Saraybosna Film Festivali’nde bu yıl En İyi Film seçilen ve jürinin “baştan çıkarıcı bir melankoli ve hassas bir güzellik yaratıyor” gerekçesiyle övdüğü “Rüzgâr, Konuş Benimle” (Wind, Talk to Me, 2025) ise, kayıp ve yasın yarattığı boşlukta aile ve doğa arasındaki bağları evrensel bir portreye dönüştürüyor. Sırp yönetmen Stefan Djordjevic, annesinin ölümünün ardından ailesine ve köklerine dönerken, eski görüntüler ve gerçek aile üyeleriyle örülü sahnelerle hem kişisel hem de evrensel bir yas yolculuğu sunuyor. Yasın gölgesinde bile yaşamın gücünü ve doğanın döngüsünü kutlayan meditatif bir film.